ŞAFAĞI BEKLEYEN GECELER

Şafağı bekler geceler.
Yıldızlar semadan eksilerek düşerler.
Her şeyden habersiz masum bir ay ışığı,
Bu karanlığı umutsuzca aydınlık serper.
Şafağı bekler geceler.
Hiç görmediği bir rüyayı görmek ister.
Uyanıp ta gördüğü rüyayı özlemek,
Özleyip te çaresizce düşünmek ister.
Her düşündüğünde,
Yok olmaya hevesli bir zerre ışık gömülür bu karanlığa.
Gömülen her ışık,
Gömüldüğü yerde filizler.
Filizlenen ışıklar,
Geceyle birlikte şafağı bekler.
Beklenen şafaklar beklenmeye değmese bile,
İnat, inat, heves, heves beklenirler.
Gecelerse derin bir uçuruma,
Düşmesi bile belli olmayan yerlere
Sabırla ve istekle düşerler.
Geride ise her şeyden habersiz masum bir ay ışığı,
Bu karanlığa umutsuzca aydınlık serper…